Weg uit het ziekenhuis.

Het is weer even geleden, dus hierbij weer een nieuwe update vanuit Ghana.

De afgelopen 2 weken is er weer genoeg nieuws gebeurd, dus er valt weer genoeg te lezen! In de week nadat Lotte is vertrokken, was ik de enige vrijwilliger hier. Maar eigenlijk heb ik me geen moment alleen gevoeld. Gelukkig! Heb het thuis erg goed bij mijn familie en ik voel me er ook helemaal op mijn plek! Op zaterdag maak ik het huis van binnen schoon, en dan is mijn moeder weer helemaal gelukkig en blij! (ik ook trouwens) Ze willen ook niet dat ik terug naar Nederland ga, want ze vinden het fijn dat ik hier ben! Super lief!

In de lodge was het ook erg gezellig en heb ik me goed kunnen vermaken met Latifa, Bash, Bob en Youssef. Eigenlijk is de week voorbij gevlogen. En toen was het opeens weer maandag (6 februari) Precies een maand in Ghana! De tijd vliegt voorbij, het gaat enorm snel!

Maar de titel vermeld ook een ander bericht.. een bericht dat verteld dat ik niet meer in het ziekenhuis werk! En dat was niet mijn eigen idee. De laatste weken waren ingrijpende en bijzondere weken in het ziekenhuis. Veel gezien en mogen doen, en dat heeft indruk gemaakt.

Afgelopen maandag ging ik weer met veel plezier aan de slag op mijn afdeling. Ik zag de directrice al rondlopen met een groepje belangrijke mensen. De directrice en ik hebben een goede band samen, en ze vroeg of één van deze mannen een gesprek met mij mocht voeren. En dat vond ik prima. Dit was eerst ook een gezellig gesprekje, maar toen vroeg hij of ik een geregistreerde verpleegkundige was. En dat ben ik ook, in Nederland. Maar blijkbaar moest ik dus ook in Ghana geregistreerd staan. Hij vertelde mij dat hij mij kon laten oppakken, omdat ik illegaal bezig was! Nou, dat was niet mijn bedoeling. De organisatie heeft al mijn papieren en gegevens, en zij werken al meer dan 10 jaar met dit ziekenhuis samen, dus ik vond het nogal vreemd. Na het gesprek moest ik ook meteen naar huis van deze man en mijn registratie in orde maken. Eerst heb ik Bash gebeld en gevraagd of hij langs kon komen, zodat de situatie voor hem ook duidelijk werd.

Gelukkig kwam Bash meteen langs en werd hem ook al snel duidelijk gemaakt dat er een registratie moest worden geregeld. Maar dit was hem niet verteld. Voor hem was dit ook een verassing. ’s Middags zouden we langs het kantoor gaan van geregistreerde verpleegkundigen en verloskundigen. Maar eerst heb ik de nieuwe vrijwilligers in de lodge ontmoet! 3 nieuwe meiden!
En gelukkig klikt het goed tussen ons! Dus dat is ontzettend leuk! Helaas mocht ik afgelopen week niet werken, maar omdat veel van mijn activiteiten in de introductieweek niet door gingen, mocht ik nu met de meiden de introductieweek volgen. We hebben dus een zeer gezellig week achter de rug! We hebben djembé lessen gevolgd, de stad bezocht, verschillende projecten bekeken, de compound bezocht, fufu gemaakt, wezen zwemmen en uiteten geweest. Ik was wel blij met deze week, want ik baalde ontzettend dat ik niet in het ziekenhuis mocht werken. Dus deze afleiding was erg fijn! Ook is Daniëlle aangekomen in de lodge, zij is de dochter van Yvonne. En zij zal hier de komende maand zijn om verschillende dingen te regelen voor de organisatie. We hebben een toffe week achter de rug met elkaar.

Maar om even terug te komen op de registratie.. Dat gaat dus te veel tijd kosten, en ze moeten verschillende papieren en gegevens hebben, die ik ze niet kan geven. Het is zo’n gedoe. Dus nu is er besloten dat ik niet meer in het ziekenhuis kan werken. Het was zo’n baalmoment, want ik had juist al het ‘Nederlandse’ achter me gelaten. Ik had het onwijs naar mijn zin. En nu kwam deze teleurstelling. Maar ik was zo positief ingesteld dat ik van mezelf niet mocht balen. Want er is zo veel meer wat ik hier nog kan doen. Het Afrika avontuur stopt heus niet na het werk in het ziekenhuis. Want Vrijwillig Wereldwijd heeft nog veel meer projecten hier in Ghana.

De andere 3 meiden gaan op de kids active school werken en daar ga ik nu 2 dagen per week de wondverzorging doen. Daar heb ik veel zin in!
Ook ga ik samen met de andere 2 dagen per week op het Judah Mahama project werken. Hier hebben we vrijdag een introductie gehad. En het was zo’n bijzonder project. Het is een opvang voor tienermeisjes van 12 tot ongeveer 21 jaar. Deze meiden zijn van de straat gehaald en hier naar toe gebracht. Ze hebben veel meegemaakt en zwaar werk moeten doen. Ze hebben dus allemaal hun eigen verhaal.
Hier krijgen ze de kans om een vak te leren en zij krijgen les in rekenen en in Engels. Dit doen de vrijwilligers die hier werken. Ook is er wel een leraar, maar hij kan genoeg hulp gebruiken!

Toen we aankwamen werden we al juichend binnen gehaald door de meiden. Het voelde zò ontzettend bijzonder om hier te zijn. Ze zongen verschillende liederen en er werd ontzettend veel gedanst. Het was zò bijzonder, we hadden alle 4 kippenvel. Ook hebben we samen met de meiden gedanst! En dat was echt heel leuk! Het is moeilijk om met woorden uit te drukken, wat het met mij deed. Maar ik ben dankbaar dat ik nu op dit project iets mag gaan betekenen!

Dus de aankomende maanden zal ik op maandag en dinsdag aan het werk zijn op het Judah Mahama project. Woensdag en vrijdag op de Kids active school en op donderdag blijf ik werken in de kliniek in Melsegu.

Ben erg benieuwd hoe alles weer zal verlopen, maar ik heb er wel vertrouwen in!

Liefs Marlene